Menua

Calabaza, calabaza...

Testua: Adriana Pous

2021

Dantza jarioa

Testua: Fernando Sáenz de Ugarte

2021

Hitzaurrea

Calabaza, calabaza...

2021

Testua: Adriana Pous

«Calabaza, calabaza, cada uno para su casa» (“z” irakurri azentu latinoarekin “s” bat balitz bezala.)           

Itzuli da esaera hau nire izpirituari. Oso ezaguna zen, Txileko Santiagon entzuten zen XX. mendeko 80ko hamarkadan, lagun artean une atsegin bat igaro ondoren, bakoitza bere etxera itzuli behar zenean gauerdia baino lehen (gogora dezagun garai luze eta triste batean etxeratze-agindua izan zela herrialde horretan).

Nire espiritura itzuli eta 2020ko martxoaren 13tik aurrera XXI. mendeko jendearen bizitzak markatuko ditu betiko. COVID-19 birusetik babesteko etxean geratzeak ia planeta osoa geldiarazten duelako.

Puntu indibidual batetik puntu global batera, bakoitza bere mailan, bakoitza bere nortasunarekin, bere kulturarekin, bere aukerekin, eta denok zalantzan jartzen gara gure ziurgabetasunetatik.

Esparru horretan sortu zen Dantzazen ibilbideari buruz idazteko beharra, hitz horiek historia izan daitezen nahi izan gabe, denok baitakigu memoria izugarri selektiboa dela.

 

2020ko maiatza-apirila, Adriana Pous

 

Dantza jarioa

2021

Testua: Fernando Sáenz de Ugarte

Herodototik Ponce de Leoneraino, Alexandro Handitik igaroz, asko dira betirako gaztetasunaren iturriaren bilaketa etengabearen kontakizunak, bertan bainatzen denari gaztaroa sendatu eta itzultzen dion iturburu mitiko hori.

Ur mitiko horien ustezko oinarrizko edukiari buruzko irudimen-ariketa bat eginez, ziur energia dosi handi bat izan beharko dutela – askotarikoa eta koloretsua –, eta energia hori H2O molekulen interstizio guztietan kokatuta egongo dela. Energia kutsakorra eta eferbeszentea; halaber, kontaktuan eta harekin harremanetan jartzen denari transmititzeko gai da, ahotik, bide topikotik edo zain barnetik.

Imajinatzen dut, gainera, mikroskopioari begiratuta, energia hori eskuzabaltasun-atomo ugariz -zehazki, interesik gabeko barietatekoaz- osatua egongo litzatekeela; ilusio-molekula askoz gehiagoz; lotsagabekeria- eta ausardia-zati interesgarriez; eta molekula horien guztien arteko ezohiko joera batez, loturak, sareak eta multzoak sortzeko. Konektatzen eta energizatzen duten elektroi askeak, elkarren artean eta kanpoaldearekin etengabe harremanetan jartzen direnak, ingurunearekin erreakzioak sortzeko jarrera geldiezin batekin.

Bere izatea eta nortasuna etengabeko jarioan mantentzeko gai den hazkuntza-likido bat, bertan bainatzen dena gaztetzen duena eta kontaktu eta erreakzio berri bakoitzarekin berritzen dena.

Dantzaz-en sartu nintzenetik, betiereko gaztetasunaren iturri zoragarri, energetiko eta argitsua aurkitu izanaren sentsazioa izan dut. Eta iritsi nintzenetik, ez dut beste aukerarik izan, ez bada ur batzuk erabat eta etengabe uretan murgiltzea, berritu eta biziarazten nautenak, beste jende eta mundu batzuekin harremanetan jartzen nautenak, erronka eta etorkizun berriekin etengabe motibatzen nautenak.

Iturburuaren erdigunea, bere sorreratik, berezi bat bizi da, nekaezina, ausarta eta hauskorra, Adriana Pous izenekoa, bi superbotere handirekin: eskuzabaltasuna eta mugarik gabeko zintzotasuna.

Dantzariak eta koreografoak, arte eszenikoetako beste profesional batzuez gain; baina baita beste pertsona batzuk ere, beren inguruan -etengabe mugitzen eta aldatzen ari dira-, eta ur horietara bainatzera etortzen dira, elkarren artean eragiteko.

Nola iritsi iturri honetara? Bitxia da, oso irisgarria eta irekia izan arren, oso gutxik bisitatzen baitute. Elezaharrak dioenez, iturburu honek, distantziatik, beldurrak eta errezeloak sor ditzake, hala ere, uretan bainatzera hurbiltzen den orok, efektu gaztetu eta durduzagarria sentitzen du.

Argitalpen honetan, Dantzazen betiereko gaztetasunaren sekretuaren gakoetako asko aurkituko dituzte, istorioko protagonistak, Adriana Pousek, kontatutakoak, 20 urteko historian lagun izan dituzten pertsonen kontakizun askorekin batera.

Testuetan, argazkietan eta bideoetan murgiltzera gonbidatzen zaituztet, eta Dantzaz Esploratzaileak proposatzen dizkizuen bide eta irakurketa ugarietan barrena ibiltzera.

Eta, batez ere -are gehiago garai pandmiko honetan-, ez galdu aukera Dantzaz den betiereko gaztetasunaren iturria bisitatzeko, bai bere egoitzan, bai bere emanaldi edo programetako batean.

Benetan diotsuet bere eragina nabarituko duzuela.

. Lamia. «Euskal mitologiako pertsonaia ezagun hau erdi emakume erdi animalia da. Lamiaren gorputzaren goiko aldea emakume eder batena da, eta beheko gorputz-adarrak oilo, ahate edo ahuntz batenak bezalakoak izan daitezke. Hala ere, kostaldean, behealdea arrain batena bezalakoa da. Bere lanen artean, honako hauek nabarmentzen dira: goru eta ardatzarekin irutea; trikuharriak, zubiak eta etxeak eraikitzea; eta arropa gauez garbitzea. Baina Lamiari gehien gustatzen zaion jarduera bere ile luzea ibai edo aintziren ertzean urrezko orrazi batekin orraztea da. Haitzuloetan, errekastoen gerakinetan, iturburuetan eta urmaeletan bizi da. Pertsonei eskatzen zitzaien ogi, hirugihar eta sagardoarekin elikatzen dira, edo fededunek eskaintzen zioten ogi, mami eta esnearekin. Ezetzetik bizi direla ere esaten da, hau da, nekazariek aitortu gabeko zergak kobratzen dituzte. Horregatik agertzen dira zintzotasunaren defendatzaile eta iruzurraren aurka». (Amaroa, Mitología de Vasconia)